Zeepbellen

19 april 2021, de avond voor we de stichting officieel zullen maken en de zeepbellen die Vic aan het blazen is me om de oren vliegen :

Lieve Vic,

Morgen rijden we naar Schagen en richten we een stichting op. Voor jou, en al je lotgenoten.  6,5 jaar en je blaast voor het eerst bellen met succes.  Dat je in al je enthousiasme bij het zien van die bellen je potje leeg giet dat nemen we erbij.

We richten een stichting op voor jou, want als je niet ziek was geweest dan had je die bellen al jaren eerder vlot geblazen.  Je bent ongeneeslijk ziek, maar in al je onschuld besef je dat gelukkig niet.  Ik weet niet of ik het ooit anders wil.

We richten een stichting op, omdat we je alle kansen willen geven in het leven, alle kansen voor een betere behandeling van je ziekte.  Uit de grond van ons hart hopen we voor jou.  Maar ook als het voor toekomstige kinderen met nkh is dan zal ons doel geslaagd zijn. 

We richten een stichting op en ondanks al het enthousiasme om eraan te beginnen overvalt me een gevoel van rouw.  En dat zal er altijd zijn, mag er zijn.  Verdriet om wat niet is, maar wel had moeten zijn.  Dromen en plannen loslaten, maar andere in de plaats krijgen.

Morgen richten we een stichting op Vic, voor jou.  Want niets doen is geen optie.